امامي كه براي تشرف به مكه با پاي پياده مي‌رفت
- 21 تیر 1393
- 23:44
- عمومی
- 0 دیدگاه
امام حسن مجتبي(ع) ۲۵ بار پياده حج كردند، درحالي كه اسب‌هاي نجيب را با او يدك مي‌كشيدند.
امام حسن مجتبي(ع) كريم اهل بيت و پيشواي دوم جهان تشيع كه نخستين ميوه پيوند فرخنده علي (ع) با دختر گرامي پيامبر اسلام (ص) بود، در نيمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدينه ديده به جهان گشود.
امام حسن (ع) ۲۵ بار پياده حج كردند، درحالي كه اسب‌هاي نجيب را با او يدك مي‌كشيدند. هرگاه از مرگ ياد مي‌كرد مي‌گريست و هرگاه از قبر ياد مي‌كرد مي‌گريست، هرگاه به ياد ايستادن به پاي حساب مي‌افتاد آن چنان نعره مي‌زد كه بيهوش مي‌شد و چون به ياد بهشت و دوزخ مي‌افتاد، همچون مار گزيده به خود مي‌پيچيد. از خدا طلب بهشت مي‌كرد و به او از آتش جهنم پناه مي‌برد. چون وضو مي‌ساخت و به نماز مي‌ايستاد، بدنش به لرزه مي‌افتاد و رنگش زرد مي‌شد. سه نوبت دارائيش را با خدا تقسيم كرد و دو نوبت از تمام مال خود براي خدا گذشت. گفته اندك.
امام حسن(ع) تمام توان خويش را در راه انجام امور نيك و خداپسندانه به كار مي‌گرفت و اموال فراواني در راه خدا مي‌بخشيد. هيچ فقيري از در خانه آن حضرت دست خالي برنمي‌گشت. هيچ آزرده دلي شرح پريشاني خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمي‌كرد، جز آنكه مرهمي بر دل آزرده او نهاده مي‌شد. گاه پيش از آنكه مستمندي اظهار احتياج كند و عرق شرم بريزد، احتياج او را برطرف مي‌ساخت و اجازه نمي‌داد رنج و مذلت سؤال را بر خود هموار سازد.
آن حضرت داراي قلبي پاك و رئوف نسبت به دردمندان و تيره بختان جامعه داشتند و با خرابه‌نشينان دردمند و اقشار مستضعف و كم‌درآمد همراه و همنشين مي‌شدند و دردِ دلِ آن‌ها را با جان و دل مي‌شنيدند و به آن ترتيب اثر مي‌دادند، و در اين حركت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند هيچ‌گاه نيز ضعيف، ناتوان و درمانده، نااميد از درب خانه آن حضرت برنمي‌گشت، حتّي خود ايشان به سراغ فقرا مي‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت مي‌كردند و به آن‌ها غذا و لباس مي‌دادند.