اربعین نزدیک است و مشتاقان اباعبدالله در تکاپو هستند تا خود را آماده زیارت مزار مطهر ایشان در کربلا کنند.

برای رسیدن به کربلا مسیر‌های متعددی وجود دارد که زائران می‌توانند از این مسیرها خود را به کربلا برسانند. در این گزارش به زائر اولی‌ها راهنمایی می‌شود تا بتوانند بهترین مسیر را برای پیاده روی اربعین انتخاب کنند.

زائران در ابتدا و قبل از بررسی‌ مسیرهای مختلف باید تصمیم بگیرند که قصد سفر هوایی یا زمینی به عراق را دارند. آن‌ها می‌توانند از دو راه زمینی و هوایی به کشور عراق سفر کنند، اگر قصد سفر زمینی به کشور عراق را دارند، ابتدا باید به پایانه اتوبوسرانی یا راه آهن شهر خود برای خرید بلیت اتوبوس یا قطار مراجعه کنند و بلیت یکی از ۴ مرز کشور (شلمچه، چذابه، مهران و خسروی) را برای خروج از کشور انتخاب و خریداری کنند.

کدام مرز را برای رسیدن به کشور عراق انتخاب کنیم؟

بهتر است زائران نزدیک‌ترین مرز به شهر محل سکونت خود را انتخاب کنند تا زمان کمتری را برای رسین به شهر نجف طی کنند. به طور مثال اگر ساکن استان‌های نیمه شمالی و غربی کشور هستند؛ مرز مهران و خسروی و اگر ساکن، استان‌های نیمه جنوبی هستند، مرز شلمچه  یا چذابه را برای سفر انتخاب کنند.

تعدادی از زائران قطار را برای رسیدن به کربلا انتخاب می‌کنند، بهتر است بدانید که فروش بلیت قطار اربعین طبق گفته سعید رسولی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل راه آهن کشور از چهارشنبه ۳ مهرماه ساعت ۱۰ صبح آغاز می‌شود.

عده‌ای نیز تا مرز‌های کشور با ماشین خود سفر می‌کنند، افرادی که این راه را انتخاب می‌کنند بهتر است از محل پارک خودرو خود اطمینان پیدا کنند تا در مدت زمان طولانی که خودروشان پارک است، مشکلی از جمله سرقت برای آن‌ها ایجاد نشود.

بعد از رسیدن به یکی از چهار مرز مشترک بین ایران و عراق و خروج از خاک کشور برای اینکه مسیر پیاده روی را آغاز کنید، باید به شهر نجف بروید. برای رسیدن به نجف از هر مرز مسیر متفاوتی را باید طی کنند.

زائران اگر از مرز خسروی خارج می‌شوند با عبور از شهرهای خانقین، مقدادیه و بعقوبه به شهر کاظمین رسیده و پس از آن می‌توانند وارد شهر کربلا شوند.

اگر از مرز مهران خارج می‌شوند با گذر از شهرهای بدره، کوت، نعمانیه، شوملی و دیوانیه وارد شهر نجف می‌شوند و از آنجا می‌توانند با قرار گرفتن در مسیر اصلی پیاده روی اربعین، راهپیمایی خود را آغاز کنند.

همچنین اگر از مرز شلمچه وارد خاک عراق می‌شوند با گذر از شهر بصره و  دیوانیه به شهر نجف می‌رسند.

زائران در صورت خروج از مرز چذابه با عبور از شهرهای بدره، کوت، نعمانیه، شوملی، دیوانیه به شهر نجف خواهند رسید.

در این میان عده‌ای از همان ابتدا با خروج از مرزهای کشور به شهر کاظمین، سامرا و سپس نجف می‌روند که بستگی به انتخاب خود زائر دارد.

میزان هزینه‌های حمل و نقل هر ساله با توجه به نرخ جدید آن مشخص است، بنابراین از دادن هزینه‌های هنگفت برای کرایه خودرو خودداری کنید.

زائران هنگامی که به شهر نجف رسیدند پس از زیارت و اقامتی کوتاه باید پیاده روی اربعین را آغاز کنند. مسیری که اکثر زائران ایرانی انتخاب می‌کنند همان مسیر اصلی است که زائران انتخاب می‌کنند و توصیه مسئولان نیز این است که زائران از انتخاب مسیر‌های فرعی به دلیل موضوعات امنیتی و پوشش‌های امدادی خودداری کنند.

پیدا کردن مسیر اصلی پیاده روی کار چندان سختی نیست، زائران با خارج شدن از درب باب الساعه حرم امام علی (ع) و گذر از خیابان امام زین العابدین (ع) و یا خیابان امام جعفر صادق (ع) به بزرگراهی که منتهی به شهر کربلا می‌شوند، می‌رسند، بعد از آن زائران با دنبال کردن نشانه‌ها و خیل جمعیت می‌توانند در مسیر اصلی پیاده روی اربعین قرار گیرند.

هنگامی که زائران مسیر اصلی را پیدا کردند، برای رسیدن به مسیری که عمود‌های اصلی در آنجا قرار دارند باید ۱۸۲ عمود را از ابتدای نجف تا انتهای شهر طی کنند، پس از پایان ۱۸۲ عمود شهر نجف، زائران وارد مسیر اصلی می‌شوند.

در مجموع زائران باید ۱۴۵۲ عمود را به مسافت ۸۰ کیلومتر تا کربلا طی کنند، فاصله هر عمود تا عمود دیگر ۶۰ متر است. شماره هر عمود در ستون‌های بزرگی که قابل مشاهده هستند، نوشته شده و زائران می‌توانند به راحتی آن‌ها را مشاهده کنند.

یک طرف بزرگراه نجف تا کربلا در ایام اربعین برای پیاده روی زائران در نظر گرفته شده است، زائران به هیچ وجه از مسیری که خودروهای سواری و اتوبوس‌ها تردد می‌کنند، پیاده روی نکنند، مخصوصا در زمانی که هوا تاریک است.

همچنین بهتر است از آدرس تمام پایگاه های درمانی هلال احمر در عراق اطلاع داشته باشند تا در صورت بروز مشکل به آن‌ها مراجعه کنند.

مسیر‌های دیگری نیز وجود دارد که به شهر کربلا منتهی می‌شوند، اما زائران ایرانی به دلیل اینکه اطلاع کافی از مسیر‌های کشور عراق و شرایط اقلیمی آن ندارند، بهتر است این مسیر‌ها را برای سفر خود انتخاب نکنند. همچنین تعداد کم پایگاه‌های درمانی و موکب‌های مناسب برای استراحت می‌تواند سبب بروز مشکل برای آنان در مسیرهای فرعی شود.