سال به سال به خيل عاشقان ايراني زيارت ابا عبدالله الحسين‌«ع» در روز اربعين و شركت كنندگان در راهپيمايي عظيم چندين ميليوني اين مسير بخصوص مسير نجف اشرف تا كربلا افزوده مي‌شود. به همين دليل، اين روزها، همه جا حال و هواي رفتن به كربلاي معلا و شركت در راهپيمايي عظيم اربعين ديده مي‌شود.

آنها كه رفته‌اند خاطراتشان را براي آنها كه نرفته‌اند تعريف مي‌كنند؛ آنها كه نرفته‌اند و تصاوير و فيلمهاي مربوط را از تلويزيون مي‌بينند، اشك حسرت مي‌ريزند و آنها كه امسال عازمند...

تنها با يك حس عاشقانه، عازم راه شده‌اند اما براي اينكه اين سفر و بخصوص اين راهپيمايي سه چهار روزه پربارتر و مفيدتر و پر نشاطتر باشد،‌ شنيدن و به كار بستن برخي تذكرات و يادآوري ها به اين دسته از مسافران حرم ضروري است.

الف- پيش از سفر:

- به هيچ وجه با خودتان چمدان ها و ساك هاي بزرگ و حجيم نياوريد (بخصوص خانم ها به اين نكته توجه داشته باشند!)، بلكه يك كوله پشتي راحت و متوسط انتخاب كنيد.

- در همين كوله پشتي از آوردن بارهاي سنگين و كمرشكن خودداري كنيد؛ مسير نجف به كربلا حدود 85 كيلومتر است و بايد توجه داشته باشيد.

- كتاب مفاتيح - كه اعمال زيارتي نجف و كوفه و كربلا را داشته باشد- يا كتابهاي مخصوصي كه فقط اين اعمال را ذكر كرده‌اند همراه داشته باشيد. به مفاتيح نصب شده روي گوشيهايتان اعتماد نكنيد؛ بعيد است بتوانيد آنها را داخل حرمهاي مطهر يا مسجد كوفه ببريد.

- در اين مسير، مديران موكبهاي بين راه، آنقدر با كرامت با شما برخورد مي‌كنند كه لازم نباشد با خودتان خوراكيهاي زياد و متنوع برداريد. البته همراه داشتن مقداري مويز و كشمش و مغزهاي خوراكي براي زمان پياده روي بخصوص در هواي نسبتاً سرد شب براي تأمين انرژي توصيه شده است. ليموترش و نمكرا حتماً‌ همراه داشته باشيد تا از مسموميتهاي احتمالي پيشگيري كنيد.

- براي بين راه، مشكلي براي اسكان نداريد چون موكبهاي فراواني هستند كه شما را با اصرار دعوت به ناهار و شام و استراحت و ... مي‌كنند. با اين همه، سعي كنيد پتوهاي بزرگ و حجيم و سنگين با خودتان نياوريد تا اذيت نشويد. بهترين چيز اين است كه از همين پتوهاي سبك سفري تهيه كنيد تا در صورت لزوم از آن براي گرمايش خود بهره بگيريد.

- حتماً‌ يكي دو تا ملحفه سبك سفيد تميز و نيز چند ماسك يك بار مصرف با خودتان بياوريد.

- قاشق و چنگال و يك چاقوي كوچك و استكان يا ليوان كوچك دسته دار(براي چاي خوردن در طول مسير)، خميردندان كوچك سفري و صابون كوچك، ژل ضد عفوني و چند شامپوي كوچك هتلي، مهر و جانماز كوچك و خودكار روان و كاغذ يا دفترچه يادداشت كوچك براي نوت برداري از اتفاقاتي كه فراوان است و ديگر تكرار نمي شود و به احتمال زياد فراموششان مي كنيد، از ضروريات است.

- داشتن كلاه خيلي به شما كمك مي كند، چون هوا بشدت متغير است . پيشنهاد مي‌شود كلاهي انتخاب كنيد كه گوشهايتان را هم بپوشاند و اگر لبه دار هم باشد كه بهتر؛ براي در امان بودن از آفتاب و نور شديد، عالي است.

- حتماً‌ دو سه تا چفيه (ترجيحاً‌ مدل سرداري) و يك حوله متوسط ( استخري كوچك) بياوريد. اين چفيه‌ها براي پوشاندن سر و گردن، خشك كردن دست و صورت و انداختن روي بالشهاي خواب و خيلي موارد ديگر كاربرد دارند. براي بسياري از افراد هم، كار حوله را هم مي‌كند و مي‌توان از حوله استخري صرف نظر كرد تا بارتان سبكتر باشد. يك سربند هم با خودتان برداريد.

- مسئله كفش خيلي براي پياده روي مهم است و علي رغم اينكه خيلي توصيه شده به دمپايي و اكثر اهالي عراق خودشان دمپايي مي‌پوشند،كفش هايي كه از پارچه هاي گورتكس ساخته شده‌اند و تختشان آنتي‌شوك و ضربه گير دارد و الياف نانونقره دارند خيلي بهتر است. اين كفشها مانع عرق كردن مي‌شود و اگر هم عرق كند، آن را به بيرون مي‌دهد و پا خشك مي ماند.

- بسياري از با تجربه‌ها هم هستند كه توصيه مي‌كنند اگر بتوانيد بدون پاپوش حركت كنيد راحت‌تر هستيد، بخصوص اگر از بخش كناره و غير آسفالت جاده حركت كنيد كه بسيار كمتر خسته مي‌شويد و پاهايتان هم كمتر اذيت مي‌شود. حتي اگر با كفش يا دمپايي هستيد هم سعي كنيد از مسير خاكي كناره و نه آسفالت حركت كنيد تا خستگي كمتري به سراغتان بيايد.

- جماعتي كه كفش را براي راه، انتخاب مي‌‌كنند، اگر كوله‌پشتي‌شان جا دارد، بد نيست يك جفت دمپايي سبك كه ارتفاع تخت زيادي دارد (تختش كلفت است) و كف پاي شما را دو سه سانتي از گِل و شُل زمين دور مي كند همراه بياورند. اين دمپايي‌ها حجم را اشغال مي‌كند، اما وزني ندارد .

- يك سري داروهاي گياهي و شيميايي افزايش دهنده و تقويت كننده سيستم ايمني بدن هستند مثل اكي هرب (Echeherb) و امثالهم كه بيشتر گياه بابونه را در خودش دارد. با مراجعه به داروخانه، آن را تهيه كنيد و قبل از سفر، سيستم عمومي خودتان را تقويت كنيد. اگر بتوانيد روزي يك قرص جوشان مولتي ويتامين يا قرص معمولي مولتي ويتامين ترجيحاً اصلي‌اش را از همين الان تا يك هفته بعد از سفر ميل كنيد، كمك زيادي مي كند كه مريض نشويد. برخي هم قرصهاي تقويتي «فارماتون» يا «ديكلوفناك» را براي پادرد و كمردرد احتمالي پيشنهاد مي‌كنند.

- در عين حال همراه داشتن يك مقداري عسل هم به همه توصيه مي‌شود. يك مقدار عسل خوب طبيعي را در يك بطري نوشابه 300 سي سي بريزيد. بطري‌هاي آب معدني شكننده‌تر و وارفته‌تر است اما شيشه نوشابه محكمتر است و نشت نخواهد كرد.

- چند چسب زخم و وازلين يا پماد مخصوص ترك خوردگي يا تاول هم همراهتان باشد بد نيست؛ هر چند اكيپهاي امدادي عراقي اكثراً‌ به اين كار مي‍پردازند.

- دستمال مرطوب، گزينه بسيار بسيار مهمي است. همين طور پد الكلي. اولي خيلي سريع مي تواند شما را رفرش و سر و صورتتان را تميز كند و بوي عرق بدنتان را بگيرد. و پد الكلي هم براي مواردي كه احتياج به ضد عفوني سريع داريم مثل شير آب، دستشويي، قاشق، چاقو و ... خيلي اهميت دارد و مي‌تواند خيلي سريع كارتان را راه بيندازد.

- به نظر مي‌رسد دو تا بسته 20 تا 25 تايي دستمال مرطوب براي طول مسير كفايت كند. پنبه الكلي هم يك بسته صد تاييش بسيار بسيار كارگشاست كه مي‌توانيد آن را از داروخانه تهيه كنيد.

- هميانهاي مسافرتي حاجيان يا كيفهاي زير لباسي مدارك كه برخي شركتهاي مشهور توليد مي‌كنند، همراهان بسيار كارامد و مفيدي است. در طول سفر، بيش از همه چيز، مواظب گذرنامه‌هايتان باشيد. پول را مي‌شود از كسي قرض كنيد اما اگر گذرنامه‌تان را گم كنيد به گرفتاري شديدي دچار مي‌شويد.

- معمولاً‌ صبح اول وقت موقع حركت، هوا سرد است و بتدريج، هم هوا گرم مي‌شود و هم راهپيمايان عرق مي‌كنند. بهتر است به جاي كاپشن و پالتوهاي بزرگ و دست و پا گير، از دو سه تا لباس متوسط و يك كاپشن معمولي استفاده كنيد تا در موقع حركت هر چه گرمتر شُديد، يكي از اين پيراهنها يا بلوزهاي معمولي را كم كنيد.

- كتابهاي صوتي مرتبط و برخي شعرها يا سخنرانيها و مرثيه خوانيهاي برگزيده خوب را دانلود كنيد و در گوشي همراهتان بريزيد تا در طول مسير، حال و هوايتان هر چه بيشتر عاشورايي باشد. هر چند در طول مسير در و ديوار و هر صحنه، بهانه‌اي براي روضه و گريه و اشك است.

- در بسياري از موارد، همراه نداشتن تعداد زيادي از تصاوير امام خميني و رهبر معظم انقلاب بخصوص در مواردي كه زائران كشورهاي ديگر از شما درخواست مي‌كنند، خيلي موجب حسرت شما مي‌شود!

- شارژرتان يادتان نرود. اگر دوربين هم مي‌بريد، شارژر دوربين بيشتر يادتان مي‌رود! توجه داشته باشيد با وجود اينكه مراكزي براي شارژ در طول مسير تعبيه شده و تخته برق و پريز گذاشته‌اند ولي مسئله شارژ مسئله طاقت‌فرسايي است،

ب- در حين راهپيمايي:

- حاج آقا مجتبي تهراني «رضوان الله تعالي عليه» مي‌فرمود در صدقه دادن، در دعا كردن و در زيارت كردن زرنگ باشيد. مي‌فرمود: «اگر مي‌خواهي صدقه بدهي، همين‌طوري صدقه نده، زرنگ باش! حواست جمع باشد، صدقه را از طرف امام رضا «عليه السلام» براي سلامتي آقا امام زمان «عجل الله في فرجه» بده! براي دو معصوم است؛ دو معصومي كه خدا آنها را دوست دارد، ممكن نيست خداوند اين صدقه تو را رد كند، تو هم اينجا حق واسطه‌گري‌ات را مي‌گيري. تو واسطه‌اي و همين حق واسطه‌گري است كه اجازه مي‌دهد تو به مراحل خاص برسي.»

- به همين شيوه مي‌توان اعمال اين سفر و زيارتهايش را از طرف يكي از معصومين «ع» انجام داد كه بي‌ترديد از سوي خداوند متعال مورد قبول قرار خواهد گرفت و اين وسط، به شما مزد واسطه‎گريتان را مي‌دهند. پس چه خوب كه مثلاً از ابتداي سفر چنين نيتي كنيم.

- از بعضي از بزرگان نقل شده است كه يكي از بزرگترين آرزوهاي رهبر عزيز انقلاب، زيارت قبر مطهر جدشان امام حسين «ع» در كربلاست. مي‌توان اين سفر را به پاس همه زحمتها و جانفشانيها و خون دلهايي كه ايشان براي ما و ملت ما و امت اسلامي مي‌خورند، به نيابت از ايشان انجام داد.

- اجازه گرفتن از اميرالمؤمنين علي «ع». خوشبختانه ما ايرانيها عمدتاً اين سعادت را داريم كه اول به نجف اشرف برويم و از مولا «ع» براي سفر به سمت پسران بزرگوارش اجازه بگيريم. نجف، منزل پدري همه ماست كه پيامبر «ص» فرمود: أنا و علي اَبَوا هذه الأمّة؛ من و علي، پدران اين امت هستيم.

- از ابتداي خروجي شهر نجف تا ابتداي شارع العباس در كربلا، عمودها يا همان تيركهاي برق كه به فاصله 50 متري از هم قرار دارند، شماره گذاري شده‌اند. از خود نجف تا دوراهي كربلا 300 عمود و از ابتداي بزرگراه كربلا تا ابتداي شارع العباس «ع» هم 1460 عمود يا تيرك وجود دارد. اين عمودها و اين شماره‌ها بهترين وسيله است تا با هم قرار بگذاريد و يكديگر را پيدا كنيد. جمعيت در اين مسير بسيار بسيار زياد است و ممكن است كسي به دليل خستگي، يا نوشيدن چاي يا دلايل ديگر، از همراهي با دوستانش باز بماند. مشكلي نيست. از همان ابتداي راه مي‌توانيد با هم قرار بگذاريد كه سر هر ده يا بيست يا ... عمود مي‌ايستيم تا بقيه راه را با هم ادامه دهيم.

- كساني كه چيزهايي درباره «مدينه فاضله» و «جامعه آرماني» شنيده يا خوانده‌اند آن را در اين مسير، بعينه مي‌بينند. اين مسير، سراسر مهرباني، عاطفه، جود وسخاوت، معنويت، تعاون و همه صفتها و ويژگيهاي يك جامعه خوب را با خود به همراه دارد.

-اين مسير، بهترين فرصت براي تفكر و دعاست. يكي از بزرگاني كه دو سال پيش در خدمتشان بوديم مي‌فرمود: «ثواب هر يك گامتان را به يكي از عزيزان زنده يا مُرده خود هديه كنيد. تك تكشان را ياد كنيد و حاجتهاي خاصشان را از خدا بخواهيد.».

- يادتان هم باشد كه اين سفر، با سفرهاي ديگر حتي سفرهاي عتبات در ديگر مواقع سال متفاوت است. اينجا تنها مقصد موضوعيت ندارد؛ راه و مسير هم مهم و به نوعي هدف است. فكر نكنيد اگر از زيارت يا زياد زيارت كردن بازمانديد خيلي خسارت كرده‌ايد؛ اينجا مسير تماشا و حيرت است و بس!

- قرآن در سوره آل عمران توصيه مي كنه كه با اديان الهي ديگر بر سر نقاط مشترك توحيد و معاد متحد بشويم: «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ! تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَن لَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ». امام خميني هم فرمودند كه شيعه وسني در برابر دشمن متحد بشوند. نكند در اين سفر با لعن و دشنام و ... كه بارها از سوي رهبر فرزانه انقلاب اسلامي حرام اعلام شده، موجب تفرقه دشمن پسند بشويم بخصوص كه بسياري از آوارگان مظلوم ساكن در اين موكبهاي بين راه، از برادران و خواهران اهل تسنن ما هستند و اين كار قطعاً مورد رضايت امام زمان و خداوند متعال نخواهد بود. حال وقتي ما بايد تلاش كنيم كه وحدت شيعه و سني را در اين مسير الهي خدشه دار نكنيم، به طريق اولي نبايد به گونه‌اي عمل كنيم كه باعث تفرقه شيعه و شيعه هم بشويم يعني كاري كه شبكه هاي انگليسي ساخته مبلغ شيعه و سني در اين سالها و بخصوص در اين ماهها انجام مي‌دهند و ما سربازان بي جيره و مواجب لندن نشينان بشويم.

- زائران كشورهاي مختلف با پرچم خودشان در اين مسير حاضرند. خوب است ما هم با پرچم جمهوري اسلامي ايران و يا تصاوير رهبر عزيز انقلاب يا هر دو در اين مسير حضور داشته باشيم تا نشانه‌اي باشد براي كساني كه دوست دارند با ما ارتباط برقرار كنند و دلگرميي براي كساني كه اميدشان به حضور هر چه بيشتر عاشقان ايراني اباعبدالله است.

- سعي كنيد درست بعد از اقامه نماز صبح، حركت روزانه خود را آغاز كنيد و ساعت چهار بعدازظهر و كمي مانده به غروب، جايي براي اسكان شب پيدا كنيد و براي نماز و شام هم همانجا باشيد. اگر دير بجنبيد شايد خيلي بسختي جاي خواب پيدا كنيد. البته اگر كنار مسير جا پيدا نكرديد، ساكنان روستاهاي اطراف با محبت زايدالوصفي شما را به منازل خود خواهند برد.

- در طول مسير راهپيمايي، از مصرف غذاهاي خيلي چرب، خيلي سرخ شده و نوشيدن آبهاي خيلي سرد خودداري كنيد.

- اگر جاي مشخصي را در شهرهاي زيارتي تعيين كرده‌ايد، قبل از حركت يا پيش از رسيدن به آن شهر، بر اساس نشاني، آن را روي گوگل مپس جست و جو كنيد تا نقشه پياده رفتنش را از روي همان گوگل مپس پيدا كنيد. بخصوص در شهر كربلا كه اصلاً‌ خيابانها، محله ها و در و ديوار به زحمت پلاك يا اسم دارند و صرفاً يا بايد خودت رفته باشي يا كسي كه بلد باشد تو را ببرد. اگر دو تا كوچه از خيابان اصلي دور باشد، پيدا كردنش تبديل به يك معضل بزرگ مي‌شود.

ج‌- در كربلا:

- معمولاً‌ پيدا كردن جا در ايام اربعين در كربلا، سخت‌تر از نجف است. اگر نتوانسته‌ايد جايي پيش‌بيني كنيد، جوري برنامه‌ريزي كنيد كه روز اربعين به كربلا برسيد. اين را هم در نظر داشته باشيد كه براي زيارت سيدالشهدا فرموده‌اند: «زُر وانصَرِف» (زيارت كنيد و [سريع] برگرديد) بر عكس نجف، كه تأكيد بر هر چه بيشتر ماندن در آنجاست.

- حتي المقدور زمانتان را در يكي از دو حرم بگذرانيد؛ حالا يا در حرم حضرت عباس يا سيدالشهدا «ع» و يا در بين‌الحرمين و اين محدوده. و حتي المقدور خريد نكنيد و براي خريد كردن از محدوده حرم خارج نشويد. گذشته از آثار معنوي بهره‌گيري از اين فرصت محدود، آثار امنيتي اين موضوع هم مهم است.

منبع: تسنيم