به گزارش گروه دين و انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، حضرت امام صادق(ع) فرمودند: چون تصميم گرفتي كه حج به جاي آوري قلب خود را براي خداي عزوجل از هر چه تو را مشغول مي دارد، خالي كن و امر خويش را به خالقت واگذار و در همه حركات و سكنات بر او توكل كن. تسليم قضا و فرمان و منزلت او شو، دنياطلبي و راحتي و خلق را رها كن و خود را از بند حقوق بندگان وارهان.

بر توشه و جواني ات اعتماد مكن

بر توشه، ياران، توان، جواني و مالت اعتماد مكن، چرا كه بيم آن مي رود كه همه اين ها دشمن و وبال گردنت شوند، زيرا هر كس داعيه تسليم خدا بودن داشته باشد و در عمل به غير او متكي باشد، خدا آن ها را وبال و دشمن او گرداند تا بداند كه هيچ قدرتي براي كسي جز خدا نيست و جز از او طلب مغفرت نكند.


مانند كسي آماده حج شو كه اميدي به بازگشت ندارد

مانند كسي آماده (حج) شو كه ديگر اميدي به بازگشت ندارد و همراهي و رفاقتت را با ديگران نيك كن و وقت فرايض خداوند تعالي و سنت هاي پيامبرش(ص) و حقوقي چون ادب، شكيبايي، شكر، مهرباني، شفقت و سخاوت كه بر تو لازم آمده است، مراعات كن و توشه سفر را از نيازمندان دريغ مدار. سپس غسل كن و گناهان كوچك و بزرگ خود را با آب توبه شست وشو ده و لباس صدق و صفا و خضوع و خشوع بر اندام كن و (چون احرام حج بستي) بر آن باش تا هر چه تو را از خدا و ياد او باز مي دارد، رها كني و از آن دوري گزيني.


لبيكي كه عرضه مي داري اجابتي خالص و پاك باشد

لبيكي كه در دعايت به خداي عزوجل عرضه مي داري، اجابتي صاف و خالص و پاك و همراه با تمسك به ريسمان الهي باشد و با قلبت همراه با ملائك گرد عرش الهي طواف كن؛ چونان كه با مسلمانان گرد خانه خدا طواف مي كني.


هروله كنان از هواي نفست بگريز

هروله كنان از هواي نفست و از هر چه توان كه داري بگريز و بيزاري جوي (و بر ناتواني خود اعتراف كن) و آرزوي آن چه بر تو روا نيست و تو مستحق آن نيستي، در دل راه مده.


در عرفات به خطا و گناهانت اعتراف كن

در عرفات، به خطا و گناهانت اعتراف كن، عهد خود را با خداي تعالي با اقرار به وحدانيت او و به واسطه تقرب به سوي او تجديد كن و در مزدلفه آن را استحكام بخش. چون به كوه مشعر مي روي، روح خود را با اميد به رحمت او به ملأ اعلا پرواز ده و گلوي هوا و طمع را در قربانگاه ببر.


در رمي جمرات دنائت و افعال ناپسند را رمي كن

در وقت رمي جمرات، شهوات و خساست و دنائت و افعال ناپسند را رمي كن و زشتي هاي ظاهر و باطن را با تراشيدن مويت، بزداي. چون به حرم داخل مي شوي با پناه جستن به امان قصد كن كه از دنباله روي خواسته هايت در امان باشي. كعبه را زيارت كن در حالي كه سرشار از بزرگداشت و معرفت جلال و سلطنت خدا باشي.



حجرالاسود را در حالي ببوس كه به قسمت خداوند راضي هستي

حجرالاسود را در حالي ببوس كه به قسمت خداوند عزوجل راضي هستي و در پيش عظمتش، خاضع. چون طواف وداع را به جاي مي آوري، با هر چيزي جز خدا وداع كن و روح و نهان خود را براي خداي متعال به روزي كه در وقوف صفا به ملاقاتش مي روي، صاف و پاك كن و در برابر خدا و در سرزمين مروه شيوه جوانمردي پيشه كن و از فرمان او سر متاب و بر شروط حجت، پايداري كن و به عهدي كه با پروردگارت بسته اي و وفاي به آن را تا روز قيامت بر خود واجب كرده اي وفادار باش و بدان كه خداوند تعالي، حج را واجب فرموده و از جميع عبادات فقط آن را به خودش اختصاص داده و فرموده است:«ولله علي الناس حج البيت من استطاع اليه سبيلاً؛ و از خدا بر مردم است كسي كه استطاعت پيدا كرد حج را به جاي آورد.» هر عملي را كه خداي بزرگ واجب گرداند و هر سنتي را كه پيامبر (ص) وضع فرمود به منظور آمادگي براي مرگ، عالم برزخ و قيامت بود. به اين ترتيب و با وضع اين مراسم، عرصه قيامت را پيش از به بهشت رفتن بهشتيان و به آتش درآمدن دوزخيان، فراهم آورد. (مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه، باب بيست و دوم (آداب حج))

منبع: روزنامه خراسان