* در زندگي حسين‌بن‌علي عليه‌السّلام، يك نقطه‌ي برجسته، مثل قله‌اي كه همه‌ي دامنه‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار مي‌دهد، وجود دارد و آن عاشورا است. ۱۳۷۱/۱۱/۰۶

* تحقيقاً يكي از مهمترين امتيازات جامعه شيعه بر ديگر جوامع مسلمان، اين است كه جامعه شيعه، برخوردار از خاطره عاشوراست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* يكي از بزرگترين نعمتها، نعمت خاطره و ياد حسين‌بن‌علي عليه‌السّلام، يعني نعمت مجالس عزا، نعمت محرّم ونعمت عاشورا براي جامعه شيعيِ ماست. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* قدر مجالس عزاداري را بدانند، از اين مجالس استفاده كنند و روحاً و قلباً اين مجالس را وسيله‌اي براي ايجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محكم‌تر ميان خودشان و حسين‌بن‌علي عليه‌السّلام، خاندان پيغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* در ماه محرم، معارف حسيني و معارف علوي را كه همان معارف قرآني و اسلامي اصيل و صحيح است براي مردم بيان كنيد. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

* اگر براي ذكر مصيبت، كتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمي» را باز كنيدو از رو بخوانيد، براي مستمع گريه‌آور است و همان عواطفِ جوشان را به‌وجود مي‌آورد. چه لزومي دارد كه ما به خيال خودمان، براي مجلس‌آرايي كاري كنيم كه اصل مجلس عزا از فلسفه واقعي‌اش دور بماند؟! ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* وقتي شعر را ميخوانيم، به فكر باشيم كه از اين شعر ما ايمان مخاطبان ما زياد شود. پس، هر شعري را نميخوانيم؛ هرجور خواندني را انتخاب نميكنيم؛ جوري ميخوانيم كه لفظ و معنا و آهنگ، مجموعاً اثرگذار باشد. در چه؟ در افزايش ايمان مخاطب. ۱۳۸۶/۰۴/۱۴

* برخي كارهاست كه پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دين نزديك مي‌كند. يكي از آن كارها، همين عزاداريهاي سنّتي است كه باعث تقرّبِ بيشترِ مردم به دين مي‌شود. اين‌كه امام فرمودند «عزاداري سنّتي بكنيد» به خاطر همين تقريب است. در مجالس عزاداري نشستن، روضه خواندن، گريه كردن، به سروسينه زدن و مواكب عزا و دسته‌هاي عزاداري به راه انداختن، از اموري است كه عواطف عمومي را نسبت به خاندان پيغمبر، پرجوش مي‌كند و بسيار خوب است. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* من حقيقتاً هر چه فكر كردم، ديدم نمي‌توانم اين مطلب - قمه‌زدن - را كه قطعاً يك خلاف و يك بدعت است، به اطّلاع مردم عزيزمان نرسانم. اين كار را نكنند. بنده راضي نيستم. اگر كسي تظاهر به اين معنا كند كه بخواهد قمه بزند، من قلباً از اوناراضي‌ام. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* لازم است از همه برادران و خواهراني كه در سراسر كشور، در ايّام عزاداري، با اقامه عزا و به راه انداختن مراسم عزاداري، بخصوص با اقامه نماز جماعت در ظهر عاشورا و با عرض ارادت به خاندان پيامبر، اين روزها را بزرگ داشتند سپاسگزاري كنم. ۱۳۷۷/۰۲/۱۸

* هيچ وقت نبايد امت اسلامي و جامعه‌ي اسلامي ماجراي عاشورا را به عنوان يك درس، به عنوان يك عبرت، به عنوان يك پرچم هدايت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ي به عاشورا و به حسين‌بن‌علي (عليه‌السّلام) است. ۱۳۹۱/۰۹/۰۱

* اگر كساني براي حفظ جانشان، راه خدا را ترك كنند و آن‌جا كه بايد حق بگويند، نگويند، چون جانشان به خطر مي‌افتد، يا براي مقامشان يا براي شغلشان يا براي پولشان يا محبّت به اولاد، خانواده و نزديكان و دوستانشان، راه خدا را رها كنند، آن وقت حسين‌بن‌علي‌ها به مسلخ كربلا خواهند رفت و به قتلگاه كشيده خواهند شد. ۱۳۷۵/۰۳/۲۰

* اگر فداكاري بزرگ حسين‌بن‌علي عليه‌السلام نمي‌بود كه اين فداكاري، وجدان تاريخ را به كلي متوجه و بيدار كرد در همان قرن اول يا نيمه‌ي قرن دوم هجري، بساط اسلام به كلي برچيده مي‌شد. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

* كار امام حسين عليه‌الصّلاه والسّلام در كربلا، با كار جدّ مطهرش حضرت محمد بن عبداللَّه صلي‌اللَّه‌عليه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبيه و مقايسه است. قضيه اين است. همان طور كه پيغمبر در آن جا، يك تنه با يك دنيا مواجه شد، امام حسين هم در ماجراي كربلا، يك تنه با يك دنيا مواجه بود. ۱۳۷۵/۰۹/۲۴

* عبرت آن است كه انسان نگاه كند و ببيند چطور شد حسين‌بن‌علي عليه‌السّلام - همان كودكي كه جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجليلِ پيغمبر بود و پيغمبر درباره‌ي او فرموده بود: «سيّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نيم قرن از زمان پيغمبر، با آن وضعِ فجيع كشته شد؟! ۱۳۷۳/۱۰/۱۵

* امام حسين را فقط به جنگِ روز عاشورا نبايد شناخت؛ آن يك بخش از جهاد امام حسين است. به تبيين او، امر به معروف او، نهي از منكر او، توضيح مسائل گوناگون در همان مني و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بيانات عجيبي دارد كه تو كتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت كربلا، هم در خود عرصه‌‌ي كربلا و ميدان كربلا، بايد شناخت. ۱۳۸۸/۰۵/۰۵

* عاشورا پيامها و درسهايي دارد. عاشورا درس مي‌دهد كه براي حفظ دين، بايد فداكاري كرد. درس مي‌دهد كه در راه قرآن، از همه چيز بايد گذشت. درس مي‌دهد كه در ميدان نبرد حق و باطل، كوچك و بزرگ، زن و مرد، پير و جوان، شريف و وضيع و امام و رعيت، با هم در يك صف قرار مي‌گيرند. ۱۳۷۱/۰۴/۲۲

* درس عاشورا، درس فداكاري و دينداري و شجاعت و مواسات و درس قيام للَّه و درس محبّت و عشق است. يكي از درسهاي عاشورا، همين انقلاب عظيم و كبيري است كه شما ملت ايران پشت سر حسين زمان و فرزند ابي‌عبداللَّه الحسين عليه‌السّلام انجام داديد. خود اين، يكي از درسهاي عاشورا بود. ۱۳۷۷/۰۲/۱۸

* امام بزرگوار ما، محرّم را به عنوان ماهي كه در آن، خون بر شمشير پيروز مي‌شود، مطرح نمود و به بركت محرّم، با همين تحليل و منطق، خون را بر شمشير پيروز كرد. اين، يك نمونه از جلوه‌هاي نعمت ماه محرّم و مجالس ذكر و ياد امام حسين عليه‌السّلام است كه شما ديديد. ۱۳۷۳/۰۳/۱۷

* درس حسين‌بن‌علي عليه‌الصّلاةوالسّلام به امّت اسلامي اين است كه براي حقّ، براي عدل، براي اقامه‌ي عدل، براي مقابله‌ي با ظلم، بايد هميشه آماده بود و بايد موجودي خود را به ميدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقياس، كار من و شما نيست؛ امّا در سطوحي كه با وضعيّت ما، با خُلقيّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ بايد ياد بگيريم. ۱۳۹۲/۰۳/۲۲

* پروردگارا! تو را به حسين و زينب عليهماالسّلام قسم مي‌دهيم كه ما را جزو دوستان و ياران و دنباله‌روان آنان قرار بده.
* پروردگارا! حيات و زندگي ما را زندگي حسيني و مرگ ما را مرگ حسيني قرار بده.
* پروردگارا! امام بزرگوار ما را كه به اين راه هدايتمان كرد، با شهداي كربلا محشور كن. شهداي عزيز ما را با شهداي كربلا محشور كن. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹