ارتباط، فن انتقال اطلاعات، افکار و رفتارهای انسانی از یک شخص به شخص دیگر است و جریان پویایی محسوب می شود که در آن تبادل اطلاعات صورت می گیرد. این جریان می تواند به یکی از روش های‎ ‎رو در رو،‎ ‎یک طرفه،‎ ‎ارادی‎ ‎یا ‎غیر ارادی‎‎ و شفاهی‎ ‎یا‎ ‎غیر شفاهی ‎صورت پذیرد.

ارسطو فیلسوف یونانی نخستین کسی بود که به موضوع ارتباط به صورت علمی توجه داشته است و آن را جستجو برای دستیابی به تمام وسایل و امکانات ‏موجود به منظور تشویق دیگران تعریف می کند.

ارتباطات در گذشته های دور از راه هایی همچون دود، نور، آتش و ... انجام می شد اما با ورود تلگراف به زندگی بشر ارتباط شکل دیگری یافت و تکنولوژی های نوین یکی پس از دیگری بر نوع برقراری ارتباط تاثیر گذاشتند تا جایی که اکنون با بهره گرفتن از ابزارهای ارتباطی جدید، اطلاعات با سرعت بسیار زیاد در هر نقطه ای از این زمین پهناور در اختیار افراد قرار می گیرد.

روابط عمومی نیز دانش و فنی محسوب می شود که انجمن جهانی روابط عمومی آن را بخشی از وظایف مدیریت سازمان و عملی ممتد، مداوم و طرح ریزی شده می داند که به وسیله ی آن افراد و سازمان ها می کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سر و کار دارند، به دست آورند.

اکنون فعالیت های روابط عمومی به صورت 2 طرفه است و مخاطب به صورت فعال و هوشمند عمل کرده و پیام های مورد نظر خود را آگاهانه انتخاب می کند و نسبت به آنها واکنش نشان می دهد.

اصطلاح روابط عمومی برای نخستین بار در جهان در اتحادیه ی راه آهن آمریکا به کار برده شد و در ایران نیز شرکت نفت نخستین نهادی بود که دفتر روابط عمومی را راه اندازی کرد.

روابط عمومی از زیر شاخه های ارتباطات اجتماعی به شمار می رود و به دلیل جایگاه ارزشمندش در ارتباطات درون و برون سازمانی، از نقش بسیار مهمی در پیشبرد اهداف سازمان ها و نهادها برخوردار است.

روابط عمومی ها وظایف گسترده ای را به عهده دارند که انجام آنها به اعمال مدیریت شایسته ی یک سازمان یا نهاد کمک خواهد کرد. از جمله ی این وظایف می توان به آگاه کردن و خبر دادن، ترغیب، تشویق، ترویج و تبلیغ، انجام تحقیقات اجتماعی و افکار سنجی و پیوند آن به منابع سازمان و عموم مردم اشاره کرد.

هماهنگی های مورد نیاز سازمان، برقراری ارتباط با فرد، گروه و سازمان ها به صورتی که برای آن موسسه یا سازمان اهمیت دارد یا در آینده خواهد داشت، از دیگر وظایف روابط عمومی محسوب می شود.

حرفه و فن روابط عمومی برای حفظ و ادامه ی حیات مدیریت ها به اندازه ای اهمیت دارد که به پیشنهاد شورای اطلاع رسانی دولت و تصویب شورای فرهنگ عمومی کشور، بیست و هفتم اردیبهشت به نام «روز ارتباطات و روابط عمومی» در تقویم رسمی کشور جای گرفت تا فرصتی برای تعالی و تکامل روابط عمومی در کشور فراهم و بیش از گذشته بر اهمیت فعالیت روابط عمومی ها تاکید شود.

جامعه ی بین الملل سال ها پیش به اهمیت ارتباطات نوین پی برد و برای گام نهادن به دنیای فناوری های نوین ارتباطی، در هفدهم مه 1865 میلادی با تشکیل اتحادیه ی تلگرافی بین المللی در ژنو، ارتباطات را به عنوان رشته یی جهانی و بین المللی مورد توجه قرار داد. این اتحادیه در سی ام اکتبر 1906 میلادی در کنفرانسی شکل گیری اتحادیه ی رادیو و تلگرافی بین الملل را به تصویب رساند، 26 سال بعد این 2 اتحادیه با یکدیگر متحد شدند و اتحادیه ی بین المللی ارتباطات راه دور یا اتحادیه ی جهانی مخابرات (ITU) را شکل دادند و این گونه مجمع عمومی سازمان ملل متحد هفدهم ماه مه را به عنوان روز جهانی ارتباطات و جامعه اطلاعاتی نام گذاری کرد.

«مخابرات و فناوری اطلاعات، محرک های نوآوری» شعاری به شمار می رود که اتحادیه ی جهانی مخابرات در 2015 میلادی و در آستانه ی یکصد و پنجاهمین سالگی خود برگزیده است، چرا که با توجه به سرعت تحولات فناوری در سال های پیش می توان، مخابرات و فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی را محرک های نوآوری در زندگی دانست.

اتحادیه ی بین المللی ارتباطات راه دور وظایف گوناگونی را به عهده دارد که از آن جمله می توان قانون گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را نام برد.